نادر نقشینه (دانشیار دانشگاه تهران و رئیس آزمایشگاه پایش دیجیتال دانشگاه تهران) درباره مبحث رباتیك در برنامه «روزنه» رادیو گفت و گو بیان كرد: بحث اساسی كه وجود دارد ایده مربوط به رباتیك است؛ معمولا وقتی از رباتیك صحبت می كنیم ممكن است دستگاه های عجیب و غریب به ذهنمان برسد در حالی كه ممكن است خیلی ساده باشد، مثلا ما یكسری ربات های اجتماعی داریم كه می توانند رفتارهای افراد را كنترل كنند یا ممكن است از سیستمی استفاده شود كه عملا یك ربات احمق است و وقتی فرد آن را می پوشد، قدرتش را تقویت می كند و می تواند بارهای خیلی زیادی را از زمین بردارد.

وی افزود: یكسری مسائل در رباتیك مطرح می شود كه در واقع طبیعی نمایی و مواردی از این دست است و زمینه های مختلفی را می تواند در بر بگیرد، بنابراین قبل از اینكه ما رباتیك را شروع كنیم اول باید مشخص كنیم كه انتظاراتمان چیست و سپس در راستای آن بتوانیم جلو برویم.

او ادامه داد: تقریبا 300 سال است كه مردم به دنبال اتو میت ها و خودكار هستند و اولین نمونه اش یك جوان نامه نویس بوده كه با یكسری چرخ دنده این كار را انجام می داده است. در ایران نیز داریم این كار را انجام می دهیم ولی با توجه به مشكلاتی كه وجود دارد در زمینه های چالشی در صحنه جهانی چندان حضور نداریم ولی در رابطه با ربات هایی كه در صنعت وجود دارند و یا در سطح پیش پا افتاده هستند وضعیت خوبی داریم.

نقشینه خاطرنشان كرد: بزرگترین مشكل ما در ایران در قسمت قدرت و انرژی است چون بیشتر ربات هایی كه الكترونیكی هستند بنابراین منابع انرژی و قدرتی آنها یكی از چالش برانگیزترین زمینه های تحقیقاتی در ایران است.

این استاد دانشگاه گفت: وقتی درباره ربات صحبت می كنیم یك بحث مربوط به ایده هایی است كه وجود دارد و یك بحث واقعیت است. آنچه كه همه به دنبالش می روند ربات های خودمختار است یا سنسورهایی كه بتوانند در تمام مكان ها حركت كنند و نقشه دقیقی از یك محل ارائه دهند. ما در این قسمت به خصوص در زمینه هوش مصنوعی و در قسمت میانجی های بین مغز و كامپیوتر با چالش روبه رو هستیم؛ نه تنها در ایران بلكه در بسیاری از كشورهای دیگر نیز چنین است.

وی درباره ربات های نظامی نیز گفت: در ربات های نظامی نیز عملا داریم از این سیستم ها استفاده می كنیم یعنی اگر یك پرنده هدایت از دور بخواهد یك منطقه مرزی را مورد بررسی قرار دهد این امكان در حال حاضر وجود دارد و انجام هم می شود. درمورد رباتیك به خصوص درمورد شبكه های اجتماعی در زمینه تعاملات پیشرو نیستیم اما اهداف اپلیكیشن های نظامی مشخص است.

نقشینه در پایان عنوان كرد: بزرگترین مسئله رباتیك این نیست كه ما این تكنولوژی را داشته باشیم بلكه این است كه وقتی این تكنولوژی را داشتیم زمان فراقت افراد زیاد می شود و برای فراقت انسانی باید برنامه ریزی كرد. اگر چه این قضیه از حیطه متخصصین رباتیك خارج است ولی هیچ علمی بدون توجه به جامعه نمی تواند جلو برود.