امیر سیاری در مصاحبه با رادیو گفتگو تصریح كرد: حضور بنی‌صدر برای نیروهای مسلح آسیب رسان بود، هیچ كس او را قبول نداشت و هرچه توفیق در ابتدای جنگ بدست آوردیم، درپی فرمان امام (ره) بود.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، امیر دریادار حبیب‌اله سیاری با حضور در برنامه "گفتگوی سیاسی" كه به مناسبت هفته دفاع‌مقدس از محل دفتر معاونت هماهنگ كنندگی ارتش روانه آنتن رادیو گفتگو شد، ضمن بیان خاطراتی از دوران آغازین جنگ اظهار كرد: آن زمان پایگاهی دریایی در خرمشهر داشتیم و [به محض مشاهده برخی تحركات در غرب و جنوب غرب كشور از سوی ارتش حزب بعث]از آنجا به تهران احضار شدیم. شبانه به منجیل رفتیم و تجهیزات گرفته و به تهران آمدیم.
وی ادامه داد: سی و یكم شهریور بود. در مهرآباد هواپیما‌های 330 منتظر ما بودند. در حال پرواز بودیم كه فرودگاه را بمباران كردند و تازه فهمیدیم چه اتفاقی افتاده است.
هواپیمای ما آسیب دیده بود. سوار هواپیمایی دیگر شدیم و در بندرعباس فرود آمدیم. ارتش بعث اعلام كرده بود قصد تصرف جزایر را دارد و به سرعت باید در جزایر مستقر
می‌شدیم.
دریادار سیاری افزود: حدود 100 نفر تكاور بودیم كه صبح روز بعد با بالگرد و هواپیما‌هایی كوچك عازم شناسایی شدیم. در زمان بازگشت مجدد ما را به نقطه‌ای دیگر گسیل دادند و باز هم نمی‌دانستیم مقصد كجاست! با دو فروند 330 شبانه حركت كردیم و ساعت 1 بامداد در نقطه‌ای نشستیم. وضعیت قرمز بود و به سرعت باید هواپیما را تخلیه می‌كردیم.
به دزفول رسیده بودیم. در مسجد شهرك پایگاه هوایی خوابیدیم و بلافاصله بعد از نماز صبح، توسط فرمانده گروهان (ناخداصالحی) احضار شدیم.
دریادارسیاری ادامه داد: در باشگاه افسران تیمسار ظهیرنژاد منتظر ما بود. در اتاق قدم می‌زد و بنی صدر هم گوشه‌ای روی صندلی نشسته و به خواب رفته بود. تیمسار با ما صحبت كرد و دستور آماده باش داد. باید به پل نادری به سمت كرخه می‌رفتیم. اگر دشمن از آن منطقه می‌گذشت، فرودگاه اضطراری دزفول تصرف می‌شد و تصرف این شهر نیز آسان می‌نمود. دستور را گرفتیم و عازم شدیم. بنی صدر همچنان خواب بود.
معاون هماهنگ كننده ارتش ادامه داد: آب رودخانه دزفول را زیاد كرده بودند تا عراق توان عبور نداشته باشد. از طرفی هیچ تجهیزاتی در اختیار ما نبود. با كمك محلی‌ها و متخصصان ارتش با تویوپ و تخته چوب كرجی –قایق‌های كوچك- ساختیم. از این سوی رودخانه كه سوار می‌شدیم، 500 متر پایین‌تر به آن طرف رودخانه می‌رسیدیم، چون آب ما را با خود می‌برد. شب‌ها برای شناسایی می‌رفتیم و قبل از اذان صبح برمی‌گشتیم. كار هر شبمان همین بود. نیروی هوایی گرا‌ها را می‌گرفت و عراقی‌ها را بمباران می‌كرد.
عراق 2000 بار به جزیره خارك حمله كرد
دریادار سیاری در بخشی دیگر از مصاحبه با رادیو گفتگو وظیفه تكاوران دریایی را، رزم در زمین، هوا و آب عنوان كرد و گفت: در شمال خلیج فارس عملیات‌های متعددی انجام دادیم و هركجا نیاز بود (از جمله جزایر مجنون) هواناو‌های ما حضور داشتند. همچنین قایق‌های نیروی دریایی برای عبور از كارون (عملیت الی بیت المقدس) حركت داده شدند و در عملیات شكست حصر آبادان حضوری فعال داشتیم.
وی خود را بعنوان تنها فردی معرفی كرد كه از آن دوران و از میان تكاوران دریایی همچنان در حال خدمت است و ادامه داد: تصور نمی‌كردیم جنگ 8 سال به طول انجامد. دشمن جاده ماهشهر به آبادان را هم قطع كرده بود. با تلاش فراوان جاده را از تیررس مستقیم دشمن آزاد كردیم. همان زمان دبیركل سازمان‌ملل برای مذاكره به ایران آمد. آن روز‌ها كه افسری جوان بودم، در دلم می‌گفتم‌ای كاش تجربه‌ای بیشتر فرا بگیریم. تصور داشتیم جنگ ظرف چند روز آینده خاتمه می‌یابد، ولی فكر نمی‌كردیم 8 سال درگیر جنگ باشیم.
دریادارسیاری با اشاره به ایستادگی حضرت امام (ره) كه بدنبال نپذیرفتن مذاكره، تاكید كردند "اگر جنگ 20سال هم طول بكشد، ما ایستاده ایم"، ادامه داد: حضور بنی‌صدر برای نیروهای مسلح آسیب رسان بود. هیچكس او را قبول نداشت و هرچه توفیق در ابتدای جنگ بدست آوردیم، درپی فرمان امام (ره) بود.
معاون هماهنگ كننده ارتش با اشاره به مقطع زمانی كه نیروی دریایی آگاهانه شناور‌های خود را از خرمشهر تخلیه كرد و در شمال خلیج فارس –منطقه رزم این نیرو- گسترش داده و آماده دفاع شد، اظهار كرد: نیروی دریایی با صدور یك اعلامیه بین المللی، خلیج فارس را به دو نیم تقسیم‌بندی و نیم شمالی را منطقه جنگی دانست و تاكید كرد هركس بدون اجازه وارد این منطقه شود، منهدم خواهد شد و با این اقدام، اقتدار نظام را به نمایش گذاشت و در نتیجه عراق را در محاصره دریایی قرار داد و در 7 آذر 59 عملیات مروارید را خاتمه داد.
دریادار سیاری با اشاره به تجهیز همه جانبه عراقی‌ها از سوی غرب و شرق و فروش انواع سلاح‌های موشكی و پروازی و منهدم كننده به صدام، گفت: این‌ها فقط می‌خواستند خطوط مواصلاتی و صادرات ایران را قطع كنند كه اگر این اتفاق می‌افتاد، كشور ورشكست می‌شد و، چون كسی به ما كمك نمی‌كرد، توانِ جواب دادنِ نیازمندی‌های جنگ و كشور را نداشتیم؛ لذا در طول 8 سال جنگ تحمیلی، عراق بالغ بر 2000 بار به جزیره خارك حمله كرد، ولی نیروی دریایی با پدافند هوایی اجازه نداد حتی یك روز صادرات نفت قطع شود یا اینكه كشتی‌های ما را بزنند.
