مهرداد رایانی مخصوص گفت: متاسفانه كتاب مفصل و جامعی مربوط به تاریخ تئاتر نداریم و این ضعف در حوزه تئاتر مشاهده می‌شود و جای آن بسیار خالی است.
به گزارش خبرگزاری مهر، مهرداد رایانی مخصوص عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد در برنامه گفتگوی فرهنگی رادیو گفت‌وگو درباره مصائب تاریخ نگاری تئاتر گفت: متأسفانه كتاب مفصلی مربوط به تاریخ تئاتر نداریم و این ضعف در حوزه تئاتر مشاهده می‌شود و جای آن بسیار خالی است.
وی افزود: در یك دوره‌ای جناب فنائیان این كار را انجام دادند و در تالار مولوی همراه تیمی این كار را آغاز كردند، اما به دلایل نامشخص به فرجام نرسید. از سویی جمشید ملك پور اقدام به كار ارزنده‌ای كردند، كه اكنون چاپ جلد چهارم آن نیز در دست است و عموماً بر مفهوم ادبیات نمایشی كار می‌كنند به این دلیل كه معمولاً نمایش نامه‌ها در دسترس هستند و تحلیل كردن آنها راحت تر است، اما اتفاق خوبی كه افتاده این است كه در شهرستان‌ها این اتفاق افتاده است.
این مدرس تئاتر در ادامه گفت: در زمینه تاریخ به بخش دولتی نمی‌توان امیدوار بود و حتی به نظرم باعث آسیب می‌شود و هرچه مستقل‌تر باشد، بهتر است. به دلیل اینكه تلاش می‌كند در هنگام نگارش و تدوین با در نظر گرفتن یك میدان وسیع ورود پیدا كند، برای تاریخ نگاری یك بخش، حوزه روایی داریم كه احتمالاً بر اسناد و حافظه خود مبتنی است. در بخش دوم، تاریخ نگار به تحلیل آن می‌پردازد. به این معنا كه از وجوه تحلیل است كه به نتیجه می‌رسد. حتی در دانشگاه بورس تحصیلی در مورد تاریخ نگاری تئاتر وجود ندارد و دلیل اینكه هنوز به آن احساس نیاز نشده است، اگر این نیاز ایجاد شود، قدر مسلم بدان اهمیت بیشتری داده می‌شود و مزایایی مانند بورس، رایانه و غیره به آن تعلق می‌گیرد. بنابراین؛ تا احساس نیاز شكل نگیرد بی شك شكل نخواهد گرفت و اگر هم شكل بگیرد مقطعی خواهد بود.
رایانی مخصوص گفت: جریانی كه در تئاتر وجود دارد به همین شكل می‌باشد و چرخه در حال تكرار است به این دلیل كه ایجاد نیاز در این راستا صورت نگرفته و نظر من بر این است كه هر چه می‌توانیم باید روایت‌های انفرادی را در عرصه تئاتر افزایش دهیم تا به منابعی تبدیل شوند كه تاریخ نگاران از آن بهره گیرند و به نظر می‌رسد كه هنوز دیر نشده است. بنابراین؛ می‌توان گفت كه برای آزادسازی منابع باید معرفت جمعی حاصل شود و این موضوع مستلزم زمان است.
وی گفت: باید بتوانیم تمامی بحث‌های ارائه شده را در دسترس قرار دهیم و این مهمترین ركن عصر مدرنیسم است تا بتوانیم آورده‌های خود را همگانی كنیم. همگانی كردن، چند مزیت دارد اول آنكه می‌توان افراد را به لحاظ نیازها پاسخگو بود. دوم، به آورده‌های آنان كمك كنیم. سوم، می‌توان با هم افزایی به آن مقوله مورد نظر كمك كرد و از همه مهمتر به تاریخ نگاران كمك شود. برای شكل گیری تاریخ تئاتر در ایران مهمترین امر دیجیتال كردن تمامی منابع موجود است
