رئیس گروه مراكز توانبخشی و مراقبتی بیماران روانی مزمن در سازمان بهزیستی از شكاف عمیق میان یارانه بهزیستی و هزینه تمامشده خدمات خبر داد و گفت: فشار تورم بر دوش خانوادههای دارای معلول است.
بهناز دزفولی، رئیس گروه مراكز توانبخشی و مراقبتی بیماران روانی مزمن در سازمان بهزیستی كشور به تاریخچه خدماترسانی این سازمان اشاره كرد و گفت: در دهه 70 بر اساس سیاستهای وقت مبنی بر كوچكسازی دولت، مقرر شد بخشی از خدمات به بخشهای غیردولتی و خیریهها واگذار شود و دولت تنها نقش نظارتی و حمایتی داشته باشد.
وی با بیان اینكه قرار بود یارانه دولتی تمام هزینههای افراد نیازمند را پوشش دهد، اظهار كرد: در آن زمان مقرر شد افرادی كه استطاعت مالی ندارند از یارانه دولتی استفاده كنند و خانوادههایی كه توانایی دارند، بخشی از هزینهها را تحت عنوان «سهم مشاركت» پرداخت كنند. اما طی سه دهه گذشته، تورم و تحولات اقتصادی باعث شد كه قیمت تمامشده خدمات بسیار فراتر از یارانه مصوب و توان پرداخت خانوادهها رود.
وی با ابراز نگرانی از جاماندن یارانهها از تورم تصریح كرد: سازمان برنامه و بودجه هر ساله مبلغی را تعیین میكند كه معمولاً با واقعیت هزینهها فاصله دارد. این مسئله باعث شده خانوادهها تحت فشار شدید ناشی از تحریمها و گرانیها قرار بگیرند و سهم مشاركت آنها برای جبران هزینههای مراكز كافی نباشد.
وی با درخواست از نمایندگان مجلس شورای اسلامی بیان كرد: از مجلسیها و مسئولان سازمان برنامه و بودجه تقاضا داریم هنگام بررسی بودجه سال 1405، به این شكاف قیمتی توجه كرده و اعتبارات لازم را برای تأمین هزینههای واقعی مراكز توانبخشی در نظر بگیرند تا فشار از روی دوش خانوادهها و مراكز برداشته شود.
دزفولی به خدمات ویزیت در منزل اشاره كرد و افزود: برای جلوگیری از نهادینه شدن و بستری شدن دائم افراد در مراكز، تیمهای تخصصی توانبخشی به منازل اعزام میشوند تا ضمن ارائه خدمات درمانی، به خانوادهها نیز آموزشهای لازم را بدهند. این خدمات برای آن دسته از معلولان و بیماران روانی مزمن است كه خانوادهها تمایل به نگهداری آنها در منزل دارند اما نیاز به حمایت تخصصی دارند.
زیرساختهای گردشگری برای معلولان نایاب است
در ادامه محمداسماعیل شیخقرایی با اشاره به فعالیتهای این انجمن در حوزههای گردشگری و ورزش همگانی، گفت: متأسفانه زیرساختهای امر گردشگری برای افراد دارای معلولیت به ندرت یافت میشود و ما تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله بسیار زیادی داریم.
وی با بیان اینكه وزارت میراث فرهنگی مناسبسازی را در دستور كار خود قرار داده است، اظهار كرد: اگرچه اقداماتی آغاز شده، اما سرعت آن كند است. با این حال، رویكردهای مثبتی مانند آنچه در موزه ملی ایران رخ داده، قابل تقدیر است؛ جایی كه با ایجاد رمپهای خاص، آسانسور و حتی مسیرهای بساوایی و خط بریل برای نابینایان، امكان بازدید برای گروههای مختلف فراهم شده است.
مدیرعامل انجمن فرهنگی، ورزشی و گردشگری معلولان كشور در پاسخ به ادعای هزینهبر بودن مناسبسازی اماكن تاریخی تصریح كرد: اینكه گفته میشود بناهای تاریخی قابل دستكاری نیستند یا هزینه بالایی دارند، نباید مانع كار شود. با تفكر مناسبسازی و استفاده از ابزارهای ساده و سیار مانند رمپهای پرتابل، میتوان بسیاری از مشكلات دسترسی را حل كرد، بدون آنكه آسیب یا هزینه سنگینی به بنا وارد شود.
وی با انتقاد از كمتوجهی بنگاههای اقتصادی به مسئولیتهای اجتماعی افزود: در دنیا شركتهای بزرگ و برندها در قالب مسئولیت اجتماعی وارد میدان شده و هزینههای تجهیز و مناسبسازی اماكن عمومی را تقبل میكنند. اما در ایران یا قوانین شفاف نیست و یا شركتها تمایلی به این كار ندارند.
شیخقرایی خاطرنشان كرد: ما بارها پیشنهاد دادهایم كه شركتها و برندهای بزرگ به جای تبلیغات صرف، با انجمنهای تخصصی همكاری كنند و در مناسبسازی فضاهای گردشگری مشاركت نمایند تا هم نام نیكی از خود به جا بگذارند و هم جامعه معلولان از حقوق شهروندی خود بهرهمند شوند.
در ادامه مهناز قبدیان كه پس از 30 سال خدمت صادقانه در كسوت پرستاری، اكنون به دلیل ضعف عضلانی و كهولت سن از ویلچر استفاده میكند، اظهار كرد: ورزش برای افرادی در سن و سال ما و كسانی كه دچار معلولیت هستند، یك تفریح نیست، بلكه حكم دارو و درمان را دارد تا از تحلیل رفتن عضلات جلوگیری كند.
این عضو جامعه معلولان با بیان اینكه طی مسافت طولانی برای بسیاری از معلولان دشوار است، افزود: چرا باید چنین امكانات خوبی فقط در جنوبیترین نقطه تهران یا نقاطی دور از دسترس باشد؟ فردی كه در شمال یا مركز شهر زندگی میكند، به دلیل ترافیك و مسافت زیاد نمیتواند از این خدمات استفاده كند.
وی درخواست خود را از مسئولان شهری اینگونه مطرح كرد: ما انتظار داریم شهرداری و متولیان امر، چنین مجموعههای استانداردی را در مناطق مختلف شهر تكثیر كنند تا دسترسی برای همه افراد دارای معلولیت، فارغ از محل سكونتشان، آسان و ممكن باشد.
